loader

بلاگ

  • Home
  • Archive by Category "بلاگ"
25 سپتامبر2018
بلاگ
اسپیسر پلاستیکی

چه محصولاتی در بتن پارسه به فروش می رسند؟

محصولات بتن پارسه را بشناسید

گروه های مختلف محصولات به فروش رسید در بتن پارسه

25 ژانویه2018
بلاگ
نصب واتراستاپ هیدروفیلی

نحوه نصب و اجرا واتراستاپ هیدروفیلی

نحوه نصب و اجرا واتراستاپ هیدروفیلی

این نوع واتراستاپ بر پایه لاستیک های مصنوعی می باشد و به عنوان یک عامل مانع نفوذ آب در درزهای اجرایی با قابلیت متورم شدن بسیار بالا و به صورت کنترل شده در تماس با آب عمل می‌کند و شکل و عملکرد خود را در سیکل‌های تر و خشک شدن متعدد حفظ می‌کند.

الزامات نصب واتراستاپ هیدروفیلی

نصب واتراستاپ هیدروفیلی منبسط شونده بعد از ریختن لایه اول بتن (بتن قدیم) و قبل از لایه جدید (بتن جدید) و جهت آب‌بند شدن درز اجرایی ایجاد شده است. بنابراین تقسیم‌بندی و مشخص بودن محل دقیق درز اجرایی از قبل نیازی نیست. نکته اصلی شکل اجرای با زاویه انحراف کم در محل اتصال می‌باشد تا واتراستاپ هیدروفیلی عمل کند. نصب درست واتراستاپ هیدروفیلی یکی از عوامل کلیدی می‌باشد که ریسک تغییر مکان و جابجایی واتراستاپ هیدروفیلی در زمان بتن‌ریزی را کاهش می‌دهد و شانس درمعرض قرار گرفتن با آب جمع شده در پشت درز را افزایش می‌دهد.
فرآیند انبساط در نصب واتراستاپ هیدروفیلی بلافاصله بعد از تماس با آب شروع می‌گردد. بنابراین نصب کردن واتراستاپ هیدروفیلی باید درست قبل از بتن‌ریزی بتن جدید (بتن ثانویه) باشد. این امر شانس انبساط قبل از موقع واتراستاپ هیدروفیلی، به علت در معرض رطوبت بودن را کاهش می‌دهد. واتراستاپ هیدروفیلی در زمان‌هایی که شرایط اجرای سازه ما را مجبور به توقف بتن‌ریزی ثانویه بعد از نصب واتراستاپ هیدروفیلی می‌کند باید در برابر رسیدن رطوبت به نوار نصب شده جلوگیری گردد.

اتصالات در نصب واتراستاپ هیدروفیلی

واتراستاپ‌های هیدروفیلی باید به وسیله ضربه به انتهای آن به هم متصل گردند تا اینکه مطمئن شویم که فاصله و هوایی بین آنها وجود ندارد. همچنین انتهای واتراستاپ‌ نباید اورلب گردد. گوشه‌های 90 درجه، تقاطع‌ها و اتصالات T شکل می‌تواند به شیوه‌ای مشابه انجام گردد. لازم نیست که واتراستاپ هیدروفیلی در این تقاطعات برش فارسی (اتصال با برش زاویه دار دو قطعه) دهیم.  ماهیت قابل انعطاف واتراستاپ هیدروفیلی اجازه می‌دهد که اتصال 90 درجه را در اطراف گوشه‌ها از بین ببریم. واتراستاپ را در حداکثر طول عملی اجرا کنید تا اتصالات را به حداقل برسانید.

اتصال به بتن

کل چربی‌ها، گرد و خاک، حباب‌های سطح بتن و … باید قبل از چسباندن و نصب واتراستاپ هیدروفیلی از سطح بتن پاک گردد. همچنین سطح بتن باید صاف، هموار و خشک و عمل‌آوری شده برای حداقل 24 ساعت قبل از نصب واتراستاپ هیدروفیلی باشد. همچنین واتراستاپ هیدروفیلی باید در حداقل فاصله (پوشش) 2 اینچی از سطح بتن در طرف آب قرار گیرد. قبل از اجرای واتراستاپ هیدروفیلی چسب مناسب (ماستیک پلی‌یورتان) روی سطح بتن و در محل مناسب نصب واتراستاپ اجرا گردد و سپس با فشار واتراستاپ هیدروفیلی روی چسب قرار گیرد. همچنین برای سطوح عمودی و بالاسری می‌توانید از میخ یا پیچ که در فاصله های 12 اینچ از هم اجرا می‌گردد اتصال انجام شود، البته استفاده از چسب زیر واتراستاپ در روش مکانیکی نیز نیاز می‌باشد.

احتیاط

واتراستاپ هیدروفیلی فقط باید در درزهای غیر حرکتی استفاده شود. حرکت در درزها، آب‌بندی آنها را تقلیل می‌دهد و تاثیر مثبت آنها را به خطر می‌اندازد. واتراستاپ هیدروفیلی برای درزهای انبساطی مناسب نیست. واتراستاپ را در محیط خنک، خشک و تاریک انبار کنید.
منبع: کپکو

 

29 آگوست2015
بلاگ

توزیع مؤثر دوغاب میکروسیلیس در بتن

استفاده از پودر میکروسیلیس به عنوان یک پوزولان مؤثر در بتن امروزه در دنیا بسیار رایج می باشد. ساختار بتن سخت شده از سنگدانه، خمیر سیمان سخت شده، و منافذ و حفرات خالی تشکیل شده است. منافذ که به شکل کانالهای میکروسکوپی تمام ماتریس بتن را فراگرفته است، محل عبور انواع سیالات به شکل گاز یا مایع می باشد. از طرفی بخش سخت شده خمیر سیمان که محیط سنگدانه ها را فرا گرفته و کانالهای موئینه داخل این خمیر گسترده شده اند، به دو فاز شیمیایی مجزا تقسیم می شوند. یک بخش اصلی بوده که فاز کلسیم سیلیکات هیدرات می باشد و عامل استحکام بخشی به بتن است و فاز دیگر ترکیب شیمیایی آهک آزادی می باشد که ناشی از واکنش هیدراتاسیون سیمان است. این بخش اخیر یک محصول جانبی ناخواسته فرآیند هیدراتاسیون می باشد که از لحاظ استحکام ضعیف بوده و از نظر شیمیایی نیز واکنش پذیری کمی بالائی بخصوص در محیطهای اسیدی دارد. همین عامل باعث می شود که در محیطهای با خورندگی بالا و بخصوص مرطوب دوام و عمر بتن کم می باشد

استفاده از مواد پوزولانی به منظور حذف آهک آزاد در فرآیند هیدراتاسیون در مناطق خورنده بسیار رایج می باشد. خاکستر بادی، میکروسیلیس، سرباره، پوزولانهای طبیعی و زئولیت ها مواد افزودنی شناخته شده در صنعت بتن می باشند. شیمی پوزولانها، به حضور ترکیب سیلیسی مربوط است که ساختار آمورف دارد. سیلیس آمورف ناپایدار بوده و در مجاورت آهک حاصل هیدارتاسیون سیمان، وارد واکنش شده و محصول کلسیم سیلیکات هیدرات می دهد که اتفاقاً محصول اصلی واکنش هیدراتاسیون سیمان است. پس پوزولان ها زمانی وارد واکنش می شوند که مرحله اول هیدراتاسیون سیمان انجام شود و آهک آزاد در دسترس پوزولانها برای واکنش شیمیایی قرار گیرد.

یکی از مهمترین پوزولانها که در کشور ما به مصرف می رسد میکروسیلیس می باشد. این ماده در مقادیر بین ۳ تا ۱۰ درصد با سیمان جایگزین می شود و در این بازه نقش پوزولانی دارد. مقادیر بیشتر باعث اختلال در سرعت واکنش هیدراتاسیون شده و گیرش بتن را به تاخیر می اندازد و از طرفی چسبندگی در بتن را نیز بالا می برد. پائین بودن از این گستره نیز باعث می شود اثر بخشی خاصیت پوزولانی کم باشد. بسته به میزان خورندگی محیط و حساسیت سازه مقدار میکروسیلیس افزایش می یابد.

میکروسیلیس پوزولانی علاوه بر داشتن ساختار آمورف یک خصوصیت ممتاز دیگر نیز دارد که ریز بودن ذرات آن می باشد. این مسئله محاسن و معایبی دارد. از محاسن آن اینست که توان پر کنندگی بسیار بالایی در حفرات میکروسکوپی بتن داشته و هر چه بیشتر تراکم بتن را بالا می برد و استحکام را بتن را افزایش می دهد. یکی از مهمترین معایب میکروسیلیس، عدم پخش شدگی مناسب آن در ماتریس بتن یا ملات می باشد. از آنجا که ذرات میکروسیلیس کمتر از یک درصد اندازه ذرات سیمان می باشند، جاذبه سطحی بالائی داشته و شدیداً تمایل دارند که در بتن به یکدیگر بچسبند و ایجاد کلوخه کنند. کلوخه شدن میکروسیلیس باعث می شود که بخش زیادی از میکروسیلیس در معرض واکنش پوزولانی قرار نگیرد و از اثربخشی آن بکاهد. دوم اینکه این مراکز تجمیع میکروسیلیس فاقد استحکام بوده و لذا از مقاومت بتن می کاهند. مسئله دیگر مربوط به ایجاد واکنشهای قلیایی در بلند مدت در این مراکز تجمیع بوده که باعث ایجاد ترکهائی در این نواحی می کنند.

برای غلبه بر این مشکل راهکارهای متنوعی استفاده می شود. یک راه اختلاط با سرعت بالاتر و زمان بیشتر پودر در داخل بتن می باشد. این کار بسیار پر هزینه بوده و زمان را از ما می گیرد. دوم راه استفاده از دوغاب میکروسیلیس می باشد که در یک فرآیند اختلاط اولیه میکروسیلیس در آب مخلوط شده و پایدار می شود و سپس به مصرف می رسد. به غلط در کشور ما استفاده از ژل میکروسیلیس رایج می باشد که این ماده بر خلاف فلسفه دوغاب که همان پخش شدگی مؤثر است می باشد. ترکیبات شیمیایی که بعنوان روان کننده و فوق روان کننده در بتن مصرف می شوند مناسب اندازه ذرات سیمان بوده و برای میکروسیلیس با اندازه تقریباً ۱% سیمان مناسب نمی باشند و ترکیبات دیگری به این منظور در دنیا به مصرف می رسند. روان کننده های رایج بتن توان پایدارسازی ذرات میکروسیلیس در آب را نداشته و لذا در مقادیر کم میکروسیلیس به مرور زمان تشکیل ژل می دهند. لذا دقت به این مسئله حائز اهمیت است که خود ژل توان پخش شدگی مؤثر در بتن را ندارد

نحوه مصرف دوغاب نیز باید به شکلی رعایت شود که پخش شوندگی به حداکثر ممکن برسد. ترتیب و توالی افزودن اجزاء بتن و همچنین دوغاب میکروسیلیس مهمترین عامل مؤثر می باشد. کاهش نسبت آب به سیمان نیز بخصوص از مرز ۰/۴ خطر کلوخه شدن را افزایش می دهد

توالی افزودن مواد بتن نباید به ترتیب زیر توصیه می شود:

  • دوغاب به همراه شن و تقریباً ۷۵% آب اختلاط به مدت ۱/۵دقیقه مخلوط شوند
  • افزودن سیمان و دیگر اجزاء سیمانی و اختلاط به مدت ۱/۵ دقیقه
  • افزودن ماسه و مابقی آب و اختلاط به مدت ۵ دقیق و سپس ۳ دقیقه سکون و نهایتاً ۵ دقیقه اختلاط
  • این روش اختلاط نشان داده است که بهترین نتایج پخش شدگی را نشان می دهد
  • جهت استفاده دوغاب در تراک میکسر توصیه می شود حجم بتن تولید شده محدود تر باشد تا اختلاط مؤثرتر انجام شود

منبع : کپکو

29 آگوست2015
بلاگ

ترمیم سطوح بتنی متخلخل

چنانچه میزان تخلخل کم باشد و بتن در معرض عوامل فرسایشی مثل آب نباشد، محصول Softcoat (ترمیم کننده سطحی بتن) محصول مناسبی می باشد. چنانچه سطح بتن، در معرض عوامل فرساینده باشد از محصولSoftcoat RP (ترمیم کننده سطحی ویژه) می توان استفاده کرد. این محصول نسبت به محصول Softcoat چسبندگی به سطح بهتری دارد. برای سطوحی که در معرض رطوبت می باشد و به نفوذ پذیری بسیار پایین نیاز است محصول Softcoat AP (ترمیم کننده سطحی آب بند بتن) که یک محصول دوجزئی پودر و رزین می باشد پیشنهاد می شود. در پایان حتماً سطح بتن با محصول Capcobond MO40 (چسب بتن آب بند) کیورینگ شود.
برای مواردی که تخلخل عمیق می باشد ابتدا باید سطح زیر کار به میزانی که سطح سست بتن کاملاً با ابزار مناسب برداشته شود آماده سازی شود. در مواردی که بتن سست تا میلگرد می رسد، به میزان یک اینچ دور میلگرد باید تخلیه شود که میلگردها پس از ترمیم داخل بتن ترمیمی قرار گیرد. پس از این کار ترجیحاً از سند بلاست جهت تمیزکاری نهائی استفاده شود و سپس با آب با فشار بالا شسته شود. در این حالت ابتدا باید قالب بندی مناسب جهت بتن ریزی انجام شود. بتن با دانه بندی ۰-۸، عیار سیمان ۴۰۰ با نسبت آب به سیمان کمتر از ۴۵% و مقدار ۲ تا ۴% سیمان Capcobond PVA یا Capcobond AR با روانی مناسب آماده شود. بتن ریزی داخل قالب صورت پذیرد و پس از باز کردن قالب از Capcobond MO40 برای کیورینگ استفاده شود.
چنانچه امکان قالب بندی نباشد، از محصول Softcoat در کنار Capcobond PVA یا Capcobond AR استفاده می شود و مقدار مناسب ماسه نرم ۰-۸ تا ۵۰% محصول ترمیمی به آن اضافه می شود و هنگام اجرا ملات نسبتاً کم آبی استفاده شده و مثل خمیر به داخل بخش ترمیمی در چند مرحله مالیده می شود. حدود ۵ میلیمتر مانده به سطح از مواد ترمیم کننده خالص و نرم استفاده شده تا سطح صاف بدست آید. در پایان از Capcobond MO40 جهت کیورینگ استفاده شود.

منبع : کپکو

29 آگوست2015
بلاگ

چسب کاشی برتری‌های استفاده از چسب کاشی در مقابل روش سنتی دوغاب ریزی پشت کاشی

امروزه در دنیا استفاده از ملات های آماده مصرف از جمله چسب‌های کاشی پودری و خمیری و پودرهای ویژه بندکشی افزایش روز افزونی پیدا کرده است که یکنواختی، آماده مصرف بودن و کیفیت کنترل شده آنها می‌تواند از مهمترین دلایل آن باشد.

مزایای استفاده از چسب‌های کاشی نسب به روش سنتی شامل موارد ذیل است:

– یکنواختی و آماده مصرف بودن محصول

– کاربرد آسان و سرعت اجرای بالا

– استحکام و مقاومت چسبندگی بالاتر و مقاوم در برابر لغزش

– قابل اجرا روی انواع سطوح

– ضخامت کم اجرا و کاهش وزن ساختمان

– بدون افت حجم و ترک خوردگی

– مقاوم در برابر عوامل جوی و محیطی

29 آگوست2015
بلاگ

دانسیته واتراستاپ ارتباط دانسیته مواد واتراستاپ با کیفیت آن

مواد واتراستاپ کامپوندی از پی وی سی بوده که توسط یک ماده نرم کننده حالت انعطاف پذیر پیدا می کند و دانسیته این ماده می تواند از ۱/۱ تا ۱/۵ باشد. واتراستاپ مرغوب به تجربه دارای دانسیته ۱/۲ تا ۱/۵ می باشد و بالاتر بودن دانسیته از این حد در صورتیکه واتراستاپ انعطاف پذیر باشد نشانگر بالا بودن فیلر مصرفی در کامپوند می باشد که به شدت عمر واتراستاپ در سازه را کاهش می دهد و مقاومت در برابر قلیا و اسید آن پائین می باشد.

 

منبع : کپکو

29 آگوست2015
بلاگ

آیا می توان از حباب زائی بتن برای نفوذ ناپذیر نمودن بتن استفاده نمود

استفاده از مواد حبابزا بویژه اگر با حفظ روانی و کاهش مصرف آب همراه باشد به کاهش نسبت آب به سیمان نیز منجر می شود و همراه با کاهش نفوذ پذیری ناشی از وجود حبابهای پراکنده ریز می تواند بسیار مفید باشد اما نفوذ ناپذیری کامل حاصل نمی گردد. با مصرف حباب زا جذب آب و جذب آب موئینه معمولا” کمتر می شود استفاده از نسبت آب به سیمان کم، با مصرف فوق روان کننده در کنار مصرف مواد بند کننده از نوع دافع آب یا انواع دیگر می تواند مفید واقع شود. بکارگیری حداکثر اندازه کوچکتر و با دانه بندی ریزتر و مواد پرکننده خنثی (پودرسنگ) یا مواد ریز معدنی فعال (پزولانها و سرباره ها) می تواند به کاهش نفوذ پذیری منجر گردد. اما در صورتیکه هدف از کاهش نفوذ پذیری و جذب آب، بهبود دوام تری و خشکی یا یخبندان و آبشدگی پی در پی هیچ ماده ای جایگزین ماده حبابزا نخواهد شد.

 

منبع : کپکو

29 آگوست2015
بلاگ

مواد اولیه تولید افزودنی های بتن

سدیم گلوکونات
Sodium Gluconate

یک نمک بر پایه ترکیبات آلی بوده که از کربوهیدرات ها به دست می آید. این ترکیب باعث کاهش سرعت واکنش هیدراتاسیون سیمان می شود و به عنوان یک ماده جانبی در تنظیم فرمول های افزودنی بتن به مصرف می رسد.

آنتی فوم
Defoamer

مواد افزودنی بتن عموما خاصیت کاهش جذب سطحی آب داشته و شبیه به سورفکتانت ها می توانند باعث پایدارسازی حباب هوا در بتن شوند. لذا استفاده از مواد کاهنده حباب برای خنثی کردن این خصوصیت لازم می باشد. دو نوع آنتی فوم در افزودنی ها استفاده می شود: نوع سیلیکونی و نوع الکلی

آنتی باکتریال
Antibacterial

از آنجایی که افزودنی های بتن عمدتا ترکیبات آلی و بر پایه آب می باشند، به مرور زمان بستر مناسبی برای رشد انواع میکرب ها به وجود می آورند که می تواند علاوه بر ایجاد فساد و بوی بد در مواد، باعث کاهش اثربخشی و خواص مواد گردد. به همین دلیل استفاده از انواع مواد آنتی باکتریال در افزودنی ها رایج است.

پلی کربوکسیلات اتر
Polycarboxylate Ether

پلیمرهای پایه آبی با گروه های عاملی کربوکسیلیک اسید و سولفونات با مکانیسم دافعه الکترواستاتیک و با زنجیرهای جانبی پلی اتر با مکانیسم دافعه فضایی، باعث پخش شدگی سیمان شده و لذا روانی ملات ها و بتن های سیمانی را افزایش داده و بعضا تا بالای ۳۰ درصد کاهش آب را در این آمیزه ها باعث می شوند.
به طور معمول جهت بتن های پر سیمان و با نسبت آب به سیمان کم به کار می رود.

سدیم نفتالن سولفونات
Sodium Naphthalene Sulfonate

پلیمرهای سنتزی بر پایه نفتالن که با گروه های عاملی سولفونات فعال شده و با مکانیسم دافعه الکترواستاتیک باعث افزایش دافعه بین ذرات سیمان شده و میزان آب مورد نیاز بتن یا ملات را تا بیش از ۲۰ درصد کاهش می دهد.
این ترکیبات جهت بتن های پرسیمان و نسبت آب به سیمان متوسط به مصرف می رسند.

کلسیم لیگنو سولفونات
Calcium Lignosulfonate

ترکیبات طبیعی بازیافت شده از صنایع چوب و کاغذ، که طی یک فرآیند شیمیایی پالایش، توسط گروه های عاملی سولفونات فعال و با مکانیسم دافعه الکترواستاتیک باعث دافعه ذرات سیمان می شود.
این مواد توانایی کاهش آب تا بیش از ۱۵ درصد را دارند و معمولا جهت بتن های کم سیمان با نسبت آب به سیمان بالا به مصرف می رسند.